Bir spor yazarının en keyif aldığı, heyecanını ve gördüğünü okurları ile paylaştığı en değerli işlerinden biridir maç yazısı yazmak. Ancak uzun zamandır bu işlerden çok uzağız.

Ne başarılarını yazdık ve anlattık bizler Bursaspor'un. Türk futbol tarihine damga vurmuş, yarışmacı olduğu kadar yetiştirici özelliği ile de her daim gözler üzerindeydi. Büyük bir şehir takımının geldiği durum, kitaplara konu olacak cinsten.

Bu gün Bursaspor'un maç günü idi. İnanıyorum ki bunu ancak akşam yemekten sonra haberler de görenlerin sayısı azımsanmayacak derecede olduğunu tahmin ediyorum. Hafta içi deplasmana 35.000 kişiyle giden kenttik bir zamanlar.

O zaman yazalım Diyarbekirspor: 2 Bursaspor: 1

Formalite maçları olarak nitelendirilen ve sezonu tamamlamaya çalışan bir takım durumundayız. Saha içine dair söylenecek tek bir sözümüz bile yok. Ne desek boş.

Genel kurul takvimi ilan edilmiş, halen mevcut bir yönetime sahip ancak icraatları bakımından eli kolu bağlanmış durumdalar. Para yok, yardım yok, gelir yok, en önemlisi bu olmayanlara sahip olabilmek için herhangi bir umut ışığı yok.

Gücünü kaybetmiş, alt liglerde yaşam mücadelesi vermeye çalışan kulübümüzün yakın zamanda çok büyük bir hareketlenmeye ihtiyacı var. Olur mu derseniz, olması için her türlü kaynağı mevcut derim. Önümüzdeki günlerdeki gelişmeleri hep birlikte göreceğiz.

Bu şehre tek başına ne futbol aklı ne de o veya şu akıl lazım değil. Tek ihtiyacımız Ortak Akıl.

Şampiyonluktan sonra yapılan hatalar ortada. Türkiye'deki ulusal medyalar birçok programlarında açık açık söylüyorlar artık. Avrupa basını da yazı dizilerini tüm spor kamuoyu ile paylaşıyor. Acı veriyor inanın bu yazılanlar, çizilenler, anlatılanlar.

Biz de durum ne biliyor musunuz? TFF başkanının 1-2 saatlik ziyareti ile mutlu olan bir camiaya dönüştük. Bir zamanlar haksızlığa el kaldırmayandık. TFF seçimlerinde söz sahibi ve Bursalı yönetici verebilendik.

Konu buraya gelmişken Türk Futbolu yönünü belirlemeye çalışırken Bursa masa da yok bu benim canımı çok yakıyor. Nerde Levent Kızıl, Osman Çağlıkoç gibi temsilciler.

Dönüp şöyle bir geriye baktığımızda insanın içi acıyor, gözleri doluyor.

Bilmem sizde de oluyor mu?