Bu yazım, bir memleket meselesini anlatır...

Şehrine, armasına sahip çıkanların, varoluş mücadelesini anlatır...

Baştan söyleyeyim;

Eğer, Bursaspor'un ligde kalacağına inanmayanlar varsa, bu yazımı okumasın.

Altına da;

"Bırak bu umut verme işlerini" gibi yorumlar yazmaya da zahmet etmesin.

Bir kere, en baştan şunu söyleyeyim:

Bursaspor taraftarı, sadece kendi takımına sevdalıdır.

Öyle "iki takım" falan tutmaz!

Zaten tutamaz da!

Hele hele:

"Tamam, Bursaspor'u tutuyorsun da, ikinci takımın hangisi?" gibi anlamsız bir soruya cevap bile vermez!

Sadece güler ve geçer!

Öyle ya;

Bir yürekte iki sevda olur mu?

Bir insan, iki farklı kişiyi aynı anda sevebilir mi?

Tabii ki olmaz, olamaz!

O taraftar ki;

Memleketine sahip çıkar ve,

"Şehrini savun arkadaş" diye haykırır!..

CAMDAN DEĞİL, CANDAN SEVER

Bursasporlu;

Camdan değil, CANDAN sever!

Macunköy, Old Trafford, Kadıköy, İnönü, Ümraniye, Menemen fark etmez!

Armayı her yerde destekler!

DÜNYA KUPASI BİLE OLSA...

Kendi takımının maçı olduğu gün; bırakın İstanbul derbisini falan izlemeyi...

Dünya Kupası veya Şampiyonlar Ligi final maçı  bile olsa, armasının maçından vazgeçmez, sevdasının peşinden koşar.

Stada gidemese de, tv'den tabletten, cepten, yoldan, işten, kısacası her yerden mutlaka kendi maçını izler!

Dedim ya;

Bir tutkudur Bursaspor...

Kıyas kabul etmez!

SEVDİ Mİ TAM SEVER

Arma sevdası böyle bir şeydir işte!

Sevdi mi tam sever!

Karşılıksız...

Fedakarca...

Biteviye bir aşkla...

Hani klasik bir söz vardır ya:

"Pazara kadar değil, mezara kadar" diye...

İşte aynen öyle...

ARMASINA KÜSEMEZ Kİ

Bazen, maç içinde öfkelense de, takımına kızsa da, armasına küsmez, küsemez!

Nitekim;

"Terk eden kahpe olsun!" sözü, boşuna slogan olmamıştır yeşil-beyazlı tribünlerde...

Sonra da...

"Biz şampiyon takımı tutmadık. 

Tuttuğumuz takımı şampiyon yaptık!" mottosunu ortaya koydu 2010'da bu camia...

Şehrinin sembolüne tutuldu.

Ovanın yeşiline, Uludağ'ın beyazına aşık oldu.

BABAMIN OMZUNDA...

"Babamın omzunda gelmiştim yanına,

Aşık olmuştum ben sana Atatürk Stadı'nda" tezahüratıyla yeri göğü inletti.

"Uğrunda mesafeler, yıkılır tüm engeller" sözleriyle, adeta Sırbistan'a, Gürcistan'a karadan deplasman yaptığı günlere atıfta bulundu.

DİK DURUŞ

Kurulduğu ilk günden bu yana;

İstanbul'a kafa tuttu!

Efsane Şampiyon Başkanı İbrahim Yazıcı'dan miras kalan "dik duruşu" benimsedi.

Hiç geri adım atmadı!

Yeri geldi, ağır bedeller ödedi!..

Bu tribünler;

"Deplasman yollarında harcadık hayatları" marşını boşuna söylemedi.

Kayıp da verdi, şehit de...

DEPLASMAN REKORUNU KIRDI

Bir şehirden bir şehire, 35 bin taraftarla deplase olarak, "deplasman rekoru" da kırdı!

Bursaspor, 2004'te Sakarya'da küme düştüğünde, yüreği kan ağladı.

Kan kustu, ama kızılcık şerbeti diye içti!

Bazı kişilere kızsa da, armasına küsmedi.

2006'da vura vura Süper Lig'e döndü.

DİPTEN ZİRVEYE...

Dibi görmüştü...

Adeta, dibe öyle bir vurdu ki ayaklarını, 4 yıl gibi kısa bir süre sonra 16 Mayıs 2010'da yeşil-beyaz devrime imza atarak, Süper Lig'in zirvesine yazdırdı adını...

Türkiye'nin 5. şampiyonu oldu.

Şampiyonlar Ligi müziğini Bursa Atatürk Stadı'nda herkese dinletti.

2013'ten sonrasında yapılan zincirleme hataları da herkes biliyor...

İNANANLAR BURADA DİMDİK AYAKTA

Her şeye rağmen...

Bu camia;

"İnananlar burada, dimdik ayakta!" diyerek, Kurtuluş Savaşı'nın başarıyla sonuçlanacağına inanıyor.

Tabii ki, ligde kalmak; Bursaspor için "başarı" değildir!

Ama, geçmiş yönetimin transfer ve teknik adam tercihi hataları, bu vahim durumu, ne yazık ki bu hale getirmiştir!

Bugün Bursaspor, 59 yıllık kulüp tarihindeki en kritik haftalarını yaşıyor...

Kalan 7 maçın hepsi final...

Tüm zorluklara karşın;

İnanan taraftarlar, Timsah Arena'ya koşuyor...

16 numara, 12.adam olarak adeta sahaya çöküyor ve takımını ateşleyip, Timsah'ın galip gelmesinde büyük rol oynuyor.

Sözün özü...

Bursaspor'un cefakar taraftarı, memleketinin meselesine sahip çıkıyor...

"Ben bu işten şeyim soğudum" diye söylenip armaya sırt çevirmiyor.

İyi gün dostu olmuyor!

Aksine, en sıkıntılı anlarında, armaya dört elle sarılıyor ve  "vazgeçilmez sevdasına" tam destek veriyor...

İYİ Kİ BURSASPORLUYUM

Bu koca yürekli cengaverlerin; taşın altına gövdesini nasıl koyduğunu, armasına nasıl sarıldığını, maddi ve manevi olarak; kurtuluş mücadelesine nasıl katıldığını gördükçe, yeşil-beyazlı takımın dipten kurtulacağına olan inancım daha da artıyor.

Son olarak; 48 senedir maçları takip eden bir arma sevdalısı olarak diyorum ki;

İyi ki Bursasporluyum.