Bugün Ramazan Bayramı...

Geçen yıldan bu yana ikinci kez Ramazan Bayramı'nı evde geçiyoruz...

Hava çok güzel...

Ama, ailece evdeyiz.

Çocuklar mahsun...

Lunaparklar, çocuk bahçeleri sessiz...

Sakin bir bayram...

Sevdiklerimizden uzakta...

Büyüklerimizin yanına gidemeden...

Onların elini öpemeden...

Sarılıp kucaklaşamadan kutladığımız bir bayram daha...

İçimiz buruk...

Virüsün gölgesinde;

Sosyal değil, mecburi mesafeli, çokça "sanal" görüşmeli bir Bayram...

Sevdiklerimiz, nasıl da burnumuzda tütüyor!..

2.PANDEMİK RAMAZAN BAYRAMI

Zira...

Bu bayram; ikinci pandemik Ramazan Bayramı, olarak tarihe geçiyor.

Malum;

29 Nisan'dan bu yana tam kapanmalı bir süreçteyiz... Tam 17 gün...

Sadece bakkala, markete, kasaba, fırına yürüyerek gidiyoruz.

Balkondan salona, mutfaktan oturma odasına, evin içinde odalara sırayla misafir(!) oluyoruz.

YİNE SANAL BAYRAMLAŞMALAR

İyi ki teknoloji gelişti...

Akıllı telefonlarla, tabletlerle, canlarımızı "görüntülü" arıyoruz, arayacağız.

Biliyorum, çok ama çok zor!

Sıkıca sarılmak, el öpüp, koklaşmadan hasret dindirmek mümkün mü?

Değil elbette, ama hâlâ şartlar böyle...

Sağlığımız için; yine büyük bir fedakarlıkta bulunmak durumundayız.

Elinizdeki cihazdan, büyüklerimizin ellerini "sanal" olarak da olsa öpüp, kendi elimizi, başımıza koyacağız.

Dijital olarak, "el öpenlerin çok olsun evladım, torunum" sesleri gelecek karşıdan...

Merhum büyüklerimizin kabrini ziyaret edemeyeceğiz.

"Rahmet dualarımızı" evimizden göndereceğiz.

Komşularımıza bile gidemeyeceğiz.

Haliyle, bize de misafir gelmeyecek.

"Tatlı yiyelim, tatlı konuşalım" desek de, bunu yüz yüze yapamayacağız.

Aynı masanın etrafında buluşup, hep beraber neşeyle paylaşamayacağız geleneksel bayram yemeklerimizi...

Evin hanımlarının, günler öncesinden el emeği, göz nuruyla yaptığı tatlıları, sarmaları misafirlere ikram edemeyeceğiz.

Kolonya dökemeyeceğiz...

Çaylar, kahveler; ziyaretlerde hep beraber değil, "evlerde biz bize" içilecek.

Mahallemizin çocukları, "bayramınız mübarek olsun" diyerek, kapımızı çalamayacak, onlara şeker ve mendil veremeyeceğiz...

BAYRAM YERİ PINARBAŞI

Hani, büyüklerimiz hep der ya;

"Ah ah! Nerede o eski bayramlar! Şimdilerde, o eski bayramların tadı yok!" diye...

Hatta, babam hep anlatır:

"Biz küçükken, bayram harçlığımızı alır almaz, evimiz Abdal'dan Pınarbaşı'ndaki Bayram Yeri'ne kadar koşa koşa giderdik.

Salıncaklara, dönme dolaplara biner, cambazların gösterilerini izler, bisiklet kiralar, meydanda tur atardık. Ah, neydi o günler!" diye...

Tabii ki;

Haklısınız değerli büyüklerimiz;

Bayram günlerini, "tatil" olarak görüp, Akdeniz'e, Ege'ye yelken açmayı alışkanlık haline getirmeye başlamıştı yeni nesiller...

Sizin zamanınızdaki gibi bayram havası yoktu elbette son yıllarda...

Ne acı ki;

1950'lerden 1970'lere kadar babalarımızdan, dedelerimizden dinlediğimiz geleneksel bayramların atmosferi, lezzeti, nezaketi, zerafeti son dönemlerde biraz azalmıştı...

BU KEZ DE ÇOCUKLAR HAKLI

Ama biz, son 2 yıldır bayram; geçen senelerdeki bayramları da arar olduk.

Şimdiki çocuklar, çıkıp da;

"Nerede o eski bayramlar?" dese, bu kez onlar haklı olmaz mı, değerli büyüklerim?

Zira, küçüklerin de, her zamanki gibi "normal bayramları" değişti bu sefer...

BUGÜNLER DE GEÇECEK

Her şeye rağmen;

Bayramın ruhunu, maneviyatını yaşamaya, yaşatmaya çalışacağız,   elimizden geldiğince...

Biliyoruz ve inanıyoruz ki;

Bu zorlu ve sıkıntılı günler de geçecek...

İnşallah, bu salgını atlattıktan sonra, yine sevgiyle ve hasretle sarılacağız sevdiklerimize...

Tek yapmamız gereken şey;

Biraz daha sabır...

Biraz daha hijyene dikkat...

...Ve tabii ki;

Sevdiklerimizi sık sık arayıp, hal hatır sormaya ve onlara, "seni seviyorum" demeye devam ederek...

Uzakta da olsalar, kıymetlerini bilerek...

Kaybettiğimiz büyüklerimize Allah'tan rahmet diliyorum.

Gerçi, onlar hep kalbimizde ve anılarımızda yaşıyor...

Velhasıl kelam;

Yine eski bayramlardaki gibi "yakından" görüşmek, el öpmek, kucaklaşmak umuduyla...

Hepimizin Ramazan Bayramı kutlu olsun...