Bugün spor değil, Atamızı yazmak istiyorum...

Bugün 10 Kasım...

Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün aramızdan ayrılışının 85.yıldönümü...

Yine sabah saat 9'u 5 gece saygı duruşunda bulunacağız, Türkiye'nin her yerinde olduğu gibi...

O'nu anmak kadar, aynı zamanda devrimlerini anlamak da çok önemli...

Bu ülkenin esaretten kurtuluşunun Başkomutanı,

Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Paşa'yı minnet, rahmet ve hasretle anıyorum.

HEPSİ DÜN GİBİ AKLIMDA

1997 yılında, basketbolda Tofaş'ın Avrupa Koraç Kupası'nda Aris takımıyla oynadığı finalin ilk maçını izlemek için Selanik'e gittiğimizde, gazeteciler olarak ilk işimiz Ata'nın evini ziyaret etmek olmuştu.

26 yıl önce;

Bugün aramızda olmayan merhum meslek büyüklerim Aykan Uzoğuz, Mehmet Özman ve Ercan Ükünç'ün de aralarında olduğu kafilemizle, o güzel evi gezerken hissettiklerim dün gibi aklımda...

Atamızın çocukluğunu yaşadığı evin her katını, tarifi mümkün olmayan duygularla ve gözlerim dolarak ziyaret etmiştim.

Resmen duygular şelale olmuştu...

Ata'nın özel eşyalarını, Zübeyde Hanımın mutfakta kullandığı kap kacaklar ile ev eşyaları adeta beni zaman tüneline sokmuştu.

TARİHE TANIKLIK ETMEK

Mustafa Kemal'in çocukken kardeşi Makbule ile oynadığı o küçük ama şirin bahçeyi dolaşırken, sanki tarihi bir belgeselin içinde gibiydim.

Bahçeden evin kapısına çıkılan taş merdivenlerin sonundaki küçük balkonda çektirdiğimiz anı fotoğrafını gözüm gibi saklıyorum.

Çünkü benim için çok değerli ve çocuklarıma da her zaman gururla gösteriyorum.

ÇOK DİKKAT ETMİŞTİM

Evin içine girince ilk olarak ahşap zemin dikkatimi çekmişti.

Merdivenleri çıkarken bazı basamakların gıcırdadığını duyunca, Cumhuriyetimizin kurucusunun, bize emaneti olan -manevi değeri çok büyük olan- eve zarar vermemek için adeta parmaklarımın ucuna bastığımı hatırlıyorum.

Hatta çantam falan duvara veya kapılara çarpacak diye ödüm patlamıştı.

Bugün Türkiye'nin Selanik Konsolosluğu'nun sınırları içinde olan ve Türk toprağı sayılan bu değerli müze-eve yetkililerimiz tabii ki gözü gibi bakıyor...

ANLATILMAZ YAŞANIR

Ama orada olmak, 100 yılın dehasının doğup büyüdüğü evi görmek, o havayı teneffüs etmek paha biçilmezdi benim için...

Hani;

"Anlatılmaz, yaşanır" denir ya...

İşte aynen öyle...

ANIYORUZ, ARIYORUZ...

Ayrıca...

Ankara'daki ebedi istirahatgahı Anıtkabir'i ve Bursa'daki Atatürk Köşkü'nü gururla gezmiş bir vatan evladı olarak diyorum ki;

Her zaman izindeyiz Atam...

Seni çok özlüyoruz...

Her zaman anıyoruz...

Ve de çok arıyoruz...

Sözün özü...

Kasımlar 10'suz olsa da, sana olan sevgimiz sonsuz...

Unutmayalım ki;

Bu dünyada herkes ölür.

Kimi toprağa gömülür, kimi de senin gibi yüreklere gömülür!