Kazanılması halinde bile grupta bir şey değişmeyecek olsa da; Lietkabelis Panevezys maçı öncekilerinde olduğu gibi pisi pisine kaybedildi.

Sonuç itibariyle bir Avrupa maçı oynuyorsunuz; değer katmasa da kazanmanın anlamı her zaman büyük oluyor.

'Deplasmanda da olsa yendik' demek kadar daha onurlu bir şey olabilir mi?

Sonuna kadar getir, en sonunda bir basit hata ile elindeki maçı karşı tarafa ver.

Bir değil, iki değil; maalesef bu durum takımda alışkanlık yapmaya başladı.

Lietkabelis maçında da canını dişine takarak oynayanlar ayni isimlerdi.

Girip çıktığı halde bir katkı sunamayanlar da.

Her maç Onuralp Bitim'e ya da ne bileyim Needham'a övgü dolu satırlar düzmek zorunda mıyız medya olarak?.

Elbette; çünkü bunu hak ediyorlar.

Parkeye çıkınca kazanma adına son nefesine kadar savaşanlara saygımız elbette büyük; karşılığını veriyoruz da zaten.

Ama biraz da kenardan gelip maça dahil olanlar bir şeyler koysun ortaya da dişimizi kıralım!.

Bulmuşsunuz Alimpijevic gibi bir  antrenör yatıp, kalkıp dua edin;

Benchte oynayanları kazanabilme adına kendini yırtıyor adeta.

Daha ne yapsın ki hoca.

Sürenin en fazlasını veriyor, toleransla, hoşgörünün azamisini gösteriyor.

Peki ya sizler?

Ya boş şutları sokamıyor, ya da savunmada kaytarıyor;

Yetmedi takımın can alıp, can verdiği en kritik bir süreçte faulleri peş peşe kaçırıyorsunuz.

Son saniyelerde kazanılan iki faulü sayıya çevirebilse belki de maçı kazanacaktı Frutti Extra Bursaspor Litvanya'da.

Olmayınca boynu bükük Bursa'ya döndü.
Bazı oyuncular istihap hadlerini aştıklarını bilerek oynamalı bundan sonra.

Yeni yeni mucizeler gerçekleşmezse Avrupa'da iddiamız an itibariyle çok azaldı; hiç olmazsa kendi ligimizde biraz daha sorumluluk alarak ve işin ciddiyetinin farkına vararak oynamaya çalışın.

El üstünde tutuluyorsunuz bu şehirde.

Taraftarın ilgisi en kötü günlerinde bile sizlere karşı hiç eksilmedi.

Bağırlarına bastı, tribünlere çağırıp sevgi gösterilerinde bulundu.

Peki ya karşılığı?

Kocaman bir hiç.

Artık sabırları taşırdığınız farkına varın derim.

Her oyuncu faul kaçırır, her oyuncunun kötü oynadığı maçlar olur.

Hepsine eyvallah.

Genel olarak yazıyorum; üstüne alınan varsa alınabilir!..

Bazı isimler hiç değişmedi, değişemedi. değişmeye de niyetleri yok!.

Kendilerinin bileceği iş!..

Bir ikincisi.

Bu sene yabancı transferlerinde maalesef hedefi tutturamadık.

Sindarius Tronhwell şanssızlığının üzerine Aubrey Dawkins adeta tuz biber ekti.

Listeye baktım; Lietkalebis maçında Alimpijevic 9:32 saniye süre vermiş kendisine.

Az sayılmaz.

Ama sıfır sayı ile çıktı maçtan!.

İstatistik kağıdının diğer haleleri de bomboş.

Ben ne yapayım böyle yabancıyı?

Ne düşünüyor kendisiyle ilgili teknik yönetim; doğrusu merak etmiyor değilim.

'Tamam mı, devam mı' denilecek mi?

Yoksa 'sonuna kadar mı?'

Oysa Bursaspor'un scout ekibi Türkiye'ye örnek transferler yapmıştı geçmişte.

Bizde biraz oynayan parladıktan sonra sezonun ortasında Euroleauge'nin en iyi takımlarına transfer oldular.

Örnekleri; Chris Jones, Allerik Freeman, Marial Shayok, Lamar Peters, Xaiver Munford, Egemen Güven, John Holland, Kevarrius Hayes'le yeniden yuvaya dönen Andrew Andrews.

Özetle Frutti Extra Bursaspor; Avrupa'da giden oyuncuların referans kapısı gibiydi.

Bunca güzel ve görkemli başarının üstüne; Thornwell ve Dawkins gibi iki düşündüren hamle gelince 'ne oldu acaba bizim scout ekibine?' diye sormadan edemedim.

'Ne oldu' gerçekten merak ediyorum.

Yanılttılar mı, yoksa siz mi yanıldınız?.

Hata yapmak insana mahsustur.

Bilgilendirirlerse seve seve kullanırız.

Lietkabelis maçında alışılagelmiş standart performansını sergileyen Onuralp Bitim'e ilk kez üç yabancı üst düzey katkı koyarak eşlik edince, maçta çekişme son saniyelere kadar devam etti.

Organizatörlüğüyle dış şutlarını özlediğimiz Derek Needham'ın yanı sıra; ikinci oyun kurucu gibi görev yapan Anthony Clemmons ve 5 numarada Zach Auguste başarılı bir maç çıkardılar.

Clemmons'un eskilerinden farklı olarak ilk kez çembere giderek bitirmesini görmek önemli bir detayıydı maçın.

Maça gelirsek;

Rakipler Bursaspor'un oyun düzenini iyice ezberlemiş durumda. Topla kendi alanından çıkışlarında yüksek show uplarla (sıralı perdelemeler) kısaları karşılayıp yıpratmaya çalışıyorlar.

Uzunca sayılacak bir mesafe dribbling ya da yardımlarla geçilip top karşı tarafa taşındığında ise; hücumda organize olmak için süre yeterli olmuyor.

Doğru seçilmemiş zorlama atışlarla oynamaya çalışınca da rakibin işi kolaylaştırılıyor.

Onuralp atağı başlatırken topu getiren değil, olgun atağın sonunda  şutu sokan oyuncu olarak kalmalı. Enerjisinin büyük kısmını top taşırken harcayınca, asli görevine motive olamamasının takımın performansına da olumsuz yansıması oluyor.

Üzerindeki savunma baskıları bu kadar yoğunken sadece şutuna foxlanıp, teferruatını başkaları paylaşmalı.

Maça pivotsuz başlayan Alimpijevic uzunca bir süre Dave Dudzinski'yi 5 numara gibi kullandı. Doğrusunu söylemek gerekirse beyaz Amerikalı sırtı dönük oyunlarda (post up) Auguste'den daha verimli.

Bu tercihin; Ahmet Düverioğlu'nun ayrılmasından sonra Auguste'ye back up yaratma adına zorunlu hale geldiğini söyleyebiliriz.

Dudzinski kendi pozisyonda yani 4 numarada şutlarıyla daha çok katkı yapabilen bir oyuncu.

İlave bir uzun getirilemediği için sanırım ligin diğer maçlarında da onu çember altında oynarken izlemeye devam edeceğiz.

'Box out yapalım' sözü; Alimpijevic'in hemen her molada oyuncularına tekrarladığı bir ritüel haline geldi.

Nasıl unutulur,nasıl uygulamazlar anlamak mümkün değil.

Kaçırılınca can yakan kritik faulleri sokamamak gibi.