Tarih: 21 Mayıs 2015...

Bundan tam 5 yıl önce; Bursaspor, Kadıköy'de Türkiye Kupası yarı final rövanş maçında Fenerbahçe önünde final vizesi arıyordu.

Ancak, Bursa'daki ilk maçı 2-1 kaybeden yeşil-beyazlılar, Şükrü Saraçoğlu Stadı'nda zoru başarabilecek miydi?

İstanbullu futbol otoriteleri, "Fener, burdan turu Timsah'a vermez, finale rahat çıkar" diyordu.

Biz de ekip arkadaşlarım Tarık Çapçı, Muhammet Ali Özdemir ve kameraman Günay ile beraber Kadıköy'ün yolunu tutmuştuk.

ASPOR'DA "TURU GEÇERİZ" DEMİŞTİM

Olay TV'den çalışma arkadaşım Aykut İnce, akşamki maç öncesi, beni Aspor'a canlı yayına çağırmıştı.

Vapurla karşıya geçip kanala gittim.

Programda Fenerbahçe'yi takip eden Fotomaç yazarı Emre Bol da vardı.

Aykut İnce sordu:

-Maç sence nasıl geçer Serkan?

Ben de şöyle dedim, maça saatler kala:

-Bursaspor, Kadıköy'e teslim olmaya gelmedi. Eğer devreyi 1-0 önde kapatırsa, 2. yarıda turu getirecek golü bulur ve adını finale yazdırabilir. Çünkü, Bursaspor'un kaybedeceği bir şey yok ve rahat oynayacak.

Bu sözlerimi duyan Emre Bol, bıyık altından gülerek, hemen lafa girdi:

-Sevgili Serkan, sen rüya mı görüyorsun? Bursa'daki ilk maçı 2-1 kazanan Fener, bu turu vermez! Gerçekçi olmak lazım!.. Finale Fenerbahçe çok rahat çıkar!

Ben de Şenol Güneş ve öğrencilerine güvendiğimi söyleyerek, "maç sonu görüşürüz Emreciğim!" dedim.

Maç öncesi stat zemininden yine Emre Bol ile beraber yayıncı kuruluşun canlı yayınında aynı görüşümü tekrarlamıştım.

İLK TAHMİNİM TUTMUŞTU

Nitekim Timsah,

33'te Belluschi'nin pasında Volkan Şen'in golüyle devreyi 1-0 önde kapattı.

İlk tahminim tutmuştu.

Ama, tur için (2-0) 1 gol daha lazımdı.

O sezonun gol kralı Fernandao, 75'te kupada tabelayı 2-0 yapınca, Kadıköylüler buz kesmişti ve o sesliği Teksas tribünlerinin o gür "goool" sesi bozmuştu.

ŞAMİL'İN TARİHE GEÇEN GOL SEVİNCİ

85'te Josue'nin kornerinde çok iyi yükselip kafayı vuran Şamil Çinaz, Fener'i 3-0'lık net skorla Saracoğlu'nda deviren golü atıyordu.

Sevinçten gözleri yuvalarından uğrayan Şamil'in omzunda Bakambu, yanında da Belluschi vardı.

Bu fotoğraf, adeta Kadıköy zaferinin sembolü haline gelmişti.

Sonradan öğrenmiştik ki;

Fener, tam 13 sene sonra  evinde 3-0 gibi bir yenilgiyle hezimete uğruyordu.

O geceki maç yazımda şöyle demiştim:

"Bu bir inancın zaferidir...

Bu bir destanın öyküsüdür.

Bu bir geri dönüş destanıdır.

Hani 'anlatılmaz yaşanır' derler ya; işte aynen öyle...

Hep ne diyoruz?

-Bursaspor bitti demeden bitmez!

Bursaspor, Kadıköy'e 'kaybetmek kolay, ama kazanmak olay' parolasıyla gelmişti.

Ve öyle bir olaya imza attı ki, izlemeyene anlatmak çok zor!"

"NABER EMRE, RÜYA MIYMIŞ?"

Maçtan sonra ilk işim canlı yayında benim iddialı söylemlerime gülen Emre Bol'u aramak oldu.

"Merhaba Emreciğim, nasıl, Bursaspor'un turu geçme iddiam rüya mıymış, gerçek mi? Bak yazdığım senaryo aynen tuttu" dedim.

Emre de, "valla ne desen haklısın. Tebrik ederim" demekle yetinmişti.

DÜŞTÜK OTOBÜSÜN PEŞİNE...

Bu mevzudan sonra, ekip olarak, Bursaspor takım otobüsünün peşine düştük.

Zira, takımın Eskihisar'dan bineceği arabalı vapura biz de binmeliydik.

Çünkü, Şubat 2010'da; şampiyonluk sezonundaki 3-2'lik tarihi Kadıköy galibiyetinin ardından ilk defa böyle çarpıcı bir galibiyet alınmıştı.

Timsah, 2012'den sonra kupada yine finaldeydi.

Ve haberci olarak, biz de bu unutulmaz geceyi kayıt altına alıp, izlenimlerimizi; okuyucu ve izleyicilerimize aktarmalıydık.

TAKIMLA BİRLİKTE AYNI FERİBOTA BİNDİK

Tıpkı filmlerdeki gibi amansız bir takipten sonra Bursaspor'un otobüsünün ardından aynı gemiye binmeyi başardık.

Zira, birkaç araba farkla o gemiyi kaçırsaydık çok üzülürdük!

Öyle ki;

Taraftarların Bursa'dan Topçular'a yine akın etmeye başladığı haberleri geliyordu.

Zaten, tanıdık arkadaşlar sık sık arayıp, takımın, tahmini feribota binme saatleriyle ilgili bizden bilgi alıyorlardı.

Yeşil-beyaz sevdalıları, takımını bağrına basıp, 3 Haziran'da Bursa Atatürk Stadı'nda oynanacak kupa finali için moral vermek istiyordu.

Arkadaşlarla beraber, kayıt için güverteye konuşlandık.

TOPÇULAR'DA MUHTEŞEM KARŞILAMA

Arabalı vapur iskeleye yaklaştıkça 4-5 bin dolayında arma sevdalısı, gecenin saat 1'inde meşaleleri yakmaya ve "şampiyon Bursaspor" tezahüratlar yapmaya başlamıştı bile...

Hatta, coşku öyle bir tavan yapmıştı ki;

Arabalı vapur, tam olarak iskeleye yanaşmadan ve kapak açılmadan, kenarlardan taraftarlar feribota atlamaya başlamıştı bile...

Tabii, biz bu tüm detayları kayda alıyorduk.

Keyfimiz de gıcır mı gıcırdı!

UNUTULMAZ BİR "VUSLAT TABLOSU"

Zaten, bu muhteşem "vuslat tablosunu" görüp de duygulanmamak ve de coşmamak mümkün müydü?

Taraftar, takım otobüsünün etrafını sarmıştı bile...

Zafer şarkıları hep bir ağızdan söyleniyordu.

Taraftar, otobüs iskeleye inince, 3-5 metrede bir yolunu kesiyor ve Fernandao, Şamil, Belluschi, Bakambu gibi futbolcularla, teknik direktör Şenol Güneş'i ön tarafa çağırıp 

üçlü çektiriyorlardı.

Coşkun tavan yapmıştı.

Bursaspor, abartısız Topçular İskelesi'nden yarım saat sonra ayrılabildi.

Çünkü, gece yarısı Bursa'dan kopup gelen taraftarlar, haklı olarak, bu anlamlı galibiyetin tadını doyasıya yaşamak ve takımla paylaşmak istiyorlardı.

GEMİDEN TARİHİ ZAFER "SELFİ"Sİ

Ben de, feribotun güvertesinden, bu tarihi anı ve muhteşem atmosferi, mikrofon elimde anlatıyordum.

Bir ara, güvertedeki çekim yerimizden arkadaşlarla birlikte bir selfi yaparak, o anı ölümsüzleştirmiştim.

Bursa'dan gelen gazeteci arkadaşımız Adnan Batır da, iskeledeki binlerce taraftarın coşkusunu karadan görüntülüyordu.

Topçular, meşalelerle birlikte adeta alev almıştı.

O coşkuyu;

İzlemeyene anlatmak gerçekten çok zordu!..

Hepimizin tüylerini ürperten bu müthiş tablo karşısında duygulanmamak elde değildi.

Sözün özü;

Topçular İskelesi'nde muhteşem bir karşılama törenine hep beraber tanıklık etmenin mutluluğu ve gururuyla birlikte, taraftarların coşkulu konvoyuna karışarak, Yalova üzerinden Bursa'nın yolunu tuttuk.

Aradan tam 5 yıl geçse de, bu önemli Kadıköy zaferini ve Topçular'daki o unutulmaz karşılama coşkusunu bir kez daha anmak ve tarihe not düşmek istedim.

Koronavirüs nedeniyle liglere ara verilen bu sıkıntılı günlerde, nostaljik bir yolculuk yapıp, sizleri o günlere götürebildiysem ne mutlu bana...