Futbol işçileri ve Ivan Ergic

Bugün 1 Mayıs...

İşçinin, Dayanışma ve Emek Bayramı...

Alın teriyle çalışıp, emeğiyle ekmek parasını kazanan ve geçim mücadelesi veren tüm çalışanların günü kutlu olsun.

"İşçi" deyince, futbolun da ağır işçileri, haliyle futbolculardır.

Kimileri, çok yetenekli olmasa da, gücüyle, enerjisiyle oynar.

"İnceci" değildirler belki ama, körük gibi ciğeriyle, ileri geri koşup, kullandığı o kulvarı resmen otoban yaparlar.

Frikikten meşin yuvarlağı 90'a ampul gibi takamasalar da, "her eve lazım" misali, her takıma gereklidirler.

ASKERSİZ SAVAŞ KAZANILIR MI?

Çünkü;

Takımlarda, en çok, teknik kapasitesi yüksek, klas ayaklar popüler olsa da...

Malum; generaller, savaşları, askerler olmadan kazanamazlar!

90 dakika boyunca, sahada basmadık yer bırakmayan, deyim yerindeyse; ekmeğini taştan çıkaran asker futbolcular, takımların "işçi arıları" gibidirler.

KARINCALAR GİBİ ÇALIŞIRLAR

Durmaksızın çalışırlar, yaz boyu evine ekmek götürmek için didinip duran karıncalar misali...

Kimisinin lâkabı "Atom karınca"dır.

Kimisinin "dinamo", kimisinin de "kemikkıran"...

Dünya ve ülke futbolu bu tür örneklerle doludur...

İsimlerini yazmama gerek var mı?

Yukarıdaki betimlemelerini okurken, zaten birçoğu geçmiştir aklınızdan...

Bu futbol emektarları;

Transfer mevsiminde, öyle; golcüler ya da bileği kıvrak 10 numaralar, kanat oyuncuları gibi bol sıfırlı kontratlara imza atmazlar gerçi...

Ama, yine de o çarkı tamamlamak için en lazım parçalardandır futbol işçileri...

İlginçtir;

Bu işin emekliliği de yoktur aslında... Aktif futbol hayatında, yükünü tutunca, iyi yatırımlar yaptıysan ne ala!..

Yoksa, 35-40 yaşlarında paralar suyunu çektiyse, işte o zaman yandı gülüm keten helva!..

İŞÇİ TİMSAH ERGİC

Nedense, "futbol işçisi" deyince, aklıma hep Ivan Ergic gelir...

Hani şu; 2009 yılında, biz takımı Avusturya kampında takip ederken, bir gün ansızın çıkıp gelen, 28 yaşındaki Sırp delikanlı...

Sırbistan'da işçi bir babanın oğlu olan, göçle, ilk gençlik yıllarında Avustralya'yı gören...

Ardından Çizme'nin ünlü kulübü Juventus'a gelen ve orada fazla şans bulamayınca gittiği İsviçre'nin Basel takımında lig şampiyonluğu yaşayan....

Sonra, yolu Bursa'ya düşen 8 numara Ergic...

Sadece iki sezon oynasa da, efsane şampiyon, gönüllere öyle bir taht kurdu ki!..

2011'de; daha 30 yaşındayken, "parayla pulla, markayla, lüksle" işi olmadığı için, en son Bursaspor formasıyla futbola noktayı koyup, Belgrad'da sakin bir hayatı seçti.

TÜRKÇE KONUŞMAYI SEVERDİ

Hep yazar söylerim;

Efsane orta saha İvan Ergic ile İngiltere'deki Manchester United maçından bir gün önce, Old Trafford Stadı'nda yapılacak resmi idman için kale arkasından sahaya yürürken yaptığımız Türkçe sohbet hâlâ dün gibi hatrımda!

Zira, Türkçeyi birkaç ayda sökmüştü.

2 yıl önce 7 Mayıs'ta; merhum Başkan'ın vefat yıldönümünde, Nilüfer İbrahim Yazıcı Stadı'nın açılışında şampiyon kadronun buluşması için Belgrad'dan kalkıp gelen "Kumandan" lâkaplı Ergic, takım arkadaşlarıyla hasret giderirken, bizim röportaj ve fotoğraf tekliflerimizi de hiç kırmıyordu.

O JESTİ UNUTULUR MU HİÇ?

Şampiyonlar Ligi'nde oynarken, durumu müsait olmayan taraftar çocuklar, Atatürk Stadı'nda ManU maçını izleyebilsin diye 600 kadar küçük taraftara bilet hediye etmişti.

"Adam gibi adam" Ergic'in kimseye çaktırmadan yaptığı bu güzellik sonradan ortaya çıkmıştı.

Üstünden yıllar geçse de, bu jest unutulur mu hiç?

Attığı şık goller ve yaptığı nefis asistler kadar, hayata bakış açısı ve duruşu ile de dikkat çeken "futbol emekçisi" Ivan Ergic, formasına verdiği emek ve armasına gösterdiği saygıyla/ bağlılıkla; hep çok güzel hatırlanacak.

İyi ki, seni tanışımız "Şampiyon Kumandan"!..