Liverpool...

Çocukluğumda, Bayern Münih ile birlikte Avrupa'da tuttuğum 2 takımdan biriydi...

1970'lerin ve 1980'lerin başında renksiz ve tek kanal olan TRT'de Avrupa kupaları maçları "naklen" verildiği zaman evde adeta "bayram havası" olurdu.

BABAM VE DEDEMLE İZLERDİK

Babam gelirken çerez alır, annem çayı demler, meyveleri soyardı.

Biz de kardeşim Gökhan'la derslerimizi erkenden bitirir ve maç saatini iple çekerdik.

Rahmetli Mustafa Dedemi de çağırırdık.

O da çok müthiş bir futbol tutkunuydu ve tam bir Brezilya hayranıydı.

1982 Dünya Kupası'ndaki Socrates'li, Zico'lu, Eder'li Sambacılar'ın hastasıydı Dedem...

Zaten, o efsane kadroya kim "hasta" değildi ki?

ADETA EKRANA YAPIŞIRDIK

Neyse, konumuza dönelim.

Genellikle, spikerler Tansu Polatkan ve İlker Yasin'in yerinden anlattığı Avrupa kupası maçlarını ailece izlerken, adeta 57 ekran tüplü televizyona yapışırdık.

Zira, 1976-77'lerde bizim mahallede her evde tv bile yoktu!

Örneğin;

İlker Yasin, Bayern Münih'e "München (Münşen)" derdi.

Dedemin deyimiyle "ecnebilerin" futbolu şiir gibiydi.

Babam da "Reise bak be, amma sert vurdu topa" derdi.

Önce ben, Reis'i yabancı futbol sansam da, maçın sonu gelmeden babamın iyi futbolcular için bu benzetmeyi kullandığını anlamıştım ilkokul çağındaki bir çocuk olarak...

(O zamanlar, interneti bir yana bırakın, tv'lerde uydu, teleteks falan da yoktu.)

SONUÇLARI BİLE ZOR ÖĞRENİRDİK

Avrupa'daki maç sonuçlarını, TRT verirse veya 2 gün sonra gazeteler toplu sonuç olarak yazarsa haberimiz olurdu.

O nedenle, ekrandaki Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası, Kupa Galipleri Kupası (2 numaralı kupa), UEFA Kupası veya İngiltere Süt Kupası maçları oldu mu, sanki uzaylıları görecekmişiz gibi tarifsiz bir heyecan kaplardı içimizi.

Çünkü, Dünya Kupası ve Avrupa Şampiyonası dışında Avrupa'dan canlı kupa maçlarını günler öncesinden merakla beklerdik.

O zamanlar, bugünkü gibi her kanalda Avrupa, G.Amerika, Afrika gibi liglerin canlı maçları nerdeee!..

AVRUPA'NIN KUPA CANAVARI...

Örneğin;

Liverpool, 1977'den itibaren 78'de, 81'de ve 84'te; yani 7 yıl içinde tam 4 kez Şampiyon Kulüpler Kupası'nı havaya kaldırmıştı ve Avrupa'da resmen "fırtına" gibi esiyordu.

Sonradan "Sir" unvanı verilen Efsane İskoç golcü Kenny Dalglish, bu başarılarda başroldeydi.

1980'den itibaren de Galli efsane golcü Ian Rush'ın Liverpool'da attığı leblebi gibi golleri izledik çocukken...

İskoç dinamo; Graeme Souness'ı da unutmak mümkün değildi tabii...

Hani İstanbul'a gelince "Uluabatlı" lâkabı takılan İskoç teknik adam Souness...

İşte o günlerde, beyazcamdan seyrede seyrede, dedemin söylemiyle Liveerpul'u tutmaya başlamıştık.

ÇOK ÖZLENEN 19.ŞAMPİYONLUK

TV Plus'ta yayınlanan "End of the storm" (Fırtınanın Sonu) belgeselinde Liverpool'un 30 yıl aradan sonra

2019-2020 sezonunda yaşadığı 19.lig şampiyonluğunun öyküsünü anlatıyordu.

Görür görmez açtım tabii...

ASLA YALNIZ YÜRÜMEDİ

Anfield Road Stadı'nda 54 bin taraftarın hep bir ağızdan söylediği o efsane;

"You will never walk alone" (Asla yalnız yürümeyeceksin) şarkısını bütün tribünler söylerken ben de çok etkilenirdim çocukken...

Hele o atkılar, aynı anda açılmış haldeyken izlemeye doyamazdık.

(Tabii, Teksas'ın "odam kireç tutmuyor"lu atkı şovu bambaşkadır bizim için...)

30 YIL SONRA GELEN KUPA

1990'dan tam 30 yıl sonra İngiltere Lig şampiyonluğuna ulaşmıştı liman işçileri ve emekçilerinin takımı...

Kırmızılar'ın son şampiyonluğunu gördüğümde 21 yaşındaydım.

Sonrasında...

Hasret dolu 30 sezonda:

Arsenal (3 kez), Alex Ferguson'lu Manchester United (13 kez) Chelsea (5 kez), Manchester City (4 kez), Leeds United, Blackburn Rovers ve Leicester City 1'er kez Ada'da şampiyonluk kupasını kucaklamışlardı.

O yıllarda pek esamesi okunmayan Liverpool'un kaderi; 2015'te Jürgen Klopp'un göreve gelmesiyle değişmeye başladı.

2019'da Şampiyonlar Ligi finalinde Tottenham'ı 2-0 yenerek, Avrupa'nın en büyük kupasını 14 yıl aradan sonra müzesine götürmüştü Klopp'un öğrencileri...

MEŞHUR İSTANBUL 2005 KUPASINDAN SONRA...

2005'te İstanbul'da Milan önünde 3-0 geriden gelip, 3-3 yaptığı ve uzatmada 4-3 kazandığı şu meşhur unutulmaz finalle en son 1 numaralı kupayı havaya kaldırmıştı Kırmızılar...

Gerçekten de Kupa 1'in tarihine geçti o muhteşem geri dönüş...

TÜRKİYE'NİN ACISINI PAYLAŞMIŞTI
129 yıllık kulüp; her yönüyle gönüllere dokunmasını bildi.

Mesela;

2011'deki Van depremi ve 2014'teki Soma maden faciasından sonra sosyal medya hesaplarından Türkiye'ye başsağlığı mesajı yayınlamıştı.

BEKLENTİMİN ALTINDA KALDI

Açıkçası;

1,5 saatlik "Fırtınanın Sonu" belgeselinden beklentim yüksekti.

Ama, beni fazla tatmin etmedi ve içeriği de beklentilerimin altında kaldı.

Tabii ki, ellerindeki gol görüntüleri ve kısa maç hikayeleri güzeldi.

Mesela;

Şampiyonluğun şifrelerini ve bilinmeyen yönlerini öğrenmek isterdim.

Röportajlar çok dar çerçevede ve yüzeysel kalmış.

Bir de...

Fazla "Klopp merkezli" şampiyonluk sezonu anlatımı gibi olmuş.

Salah, Mane, Firmino, van Dijk gibi yıldızların ağzından; şampiyonluğun nasıl geldiğini her yönüyle duymak isterdim.

Efsanelerden sadece Kenny Dalglish'in yorumlarını dinleyebildik mesela...

DÜNYADAKİ TARAFTARLAR GÜZELDİ

Brezilya'dan Çin'e, Mısır'dan Hindistan'a ve Yeni Zelanda'ya kadar global taraftarların gözüyle yansıtılan "tutkulu hikayeler" güzeldi.

Aklımda kalan en çarpıcı detay ise, 54 yaşındaki Alman teknik adamın, eski bir futbolcu olan babasının; kendisinin teknik direktör olduğunu göremeden öldüğünü dile getirdiği o duygusal bölümdü.

Haliyle, Dortmund'daki 2 şampiyonluğuyla, Liverpool'daki 2019 Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu ile 2020'deki Premier Lig kupasını da göremedi babası...

KORONA MOLASI DA DURDURAMADI

Ayrıca...

23 Mart 2020'de coronavirüs nedeniyle İngiltere'de de liglere ara verilmesi ve Liverpool'un; 7 Mart 2020'den sonra 24 Haziran'da yeniden başlayan Premier Lig'de, kalan 8 hafta Manchester City'nin kendisine yaklaşmasına izin vermeden 19 puan farkla şampiyon olduğunu hatırladık.

Belgeselde;

Çok detaylı olmasa da, takımdaki inanç birlikteliğini, ortak hedefe kilitlenmeyi ve şampiyonluğa olan açlığı gördük.

BERABER YÜRÜDÜK...

Taraftarından yoksun kupa töreni yürekleri burksa da, çocukluğumun gözdesi Liverpool'un; 30 yıldır hasretle beklediği İngiltere Ligi Şampiyonluğu'na kavuştuğu o günleri bir solukta görmek, bana çok iyi geldi.

Hani; taraftarı, "asla yalnız yürümeyeceksin" diyor ya takımına...

İşte, biz de, neredeyse 44 yıldır beraber yürüdük çocukluk tutkumuz Liverpool'la...