Ben insan sevmiyorum. İnsan doğası gereği hatalı, doğası gereği nankör, doğası gereği bencil.

Ama sürekli gittiğim esnafla aram çok iyidir, elmacımın hatrını sorarım mesela, patatesçim o hafta hasta mı olmuşum anlar, peynircim ne alacağımı dükkana girdiğim gibi bilir. Rica ederim, teşekkür ederim. Sadece teşekkür ettiğim için teşekkür eden insanlar bunlar. Yüz yüze baktığımız insanların yüzüne bakmıyoruz biz...

Eve damacana getiriyor adam, "Bugün nasılsınız?" diyorum, adam şaşırıyor.

Evime tadilat yapan çalışanlarla sohbet ediyorum: "Abla valla ne iyi insansın" diyorlar. İyilik kelimesi bu hareketin yanında kocaman kalıyor.

Sevmediğim bir insanı hiç sevmiyorum, o ayrı. Kişisel bir mesele o.

İnsanlar, siz kıymetli okuyucular, yazılarımı epeyce okuyorsunuz. Teşekkür ederim. Ama yolda görseniz beni tanır mısınız? Benim kim olduğumu biliyor musunuz? Tabii ki hayır.

Bir haber için yıllarca içeri atılma riskimin epey olduğu iklimde, beni kim hatırlar? İçeride yatan onlarca gazetecinin hangisinin ismini biliyoruz?

Şimdi bu yüze bakma konusu neden benim için önemli biliyor musunuz?

Kendinize sorun ne olur?

Dün bu vatan için 6 yiğit şehit oldu.

Adını bilen, yüzünü hatırlayan kaç kişiyiz? Üstelik daha dün!

Bizler için, bu ülke için, bu toprak parçasını vatan tutmak için canını, hayallerini, umutlarını, ailelerini bırakan 6 gencecik insan...

Daha öncelerinin ismini hatırlamadığımız gibi onların adı sadece şehit olarak kalacak.

Ben bu durumu hiç sevmiyorum. Bu kadar normal olmamalı!

İnsanların dertlerini görünce, insanların hırslarını izleyince, hiçbir şey olmamış gibi küçüğü büyük edene kinleniyorum. Dedim ya insan doğası gereği bencil! Doğası gereği nankör!

Teşekkür ederim Tuğgeneral İsa abi,

Teşekkür ederim Mustafa Atakan,

Teşekkür ederim Ceyhun,

Teşekkür ederim Tunahan,

Teşekkür ederim Hüseyin,

Teşekkür ederim Taha...

Verdiğiniz cana layık olma konusunda ciddi şüphelerim var...Çiğ süt konusu bizde malum...